| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
چند قورباغه از جنگلی عبور می کردند که ناگهان دو تا از آنها به داخل گودال عمیقی افتادند . بقیه قورباغه ها در آنار گودال جمع شدند و وقتی دیدند که گودال جقدر عمیق است به دو قورباغه دیگر گفتند که دیگر چاره ای نیست ، شما به زودی خواهید مرد . دو قورباغه ، این حرفها را نادیده گرفتند و با تمام توانشان کوشیدند که از گودال بیرون بپرند . اما قورباغه های دیگر ، دائماً می گفتند که دست از تلاش بردارید ، چون نمیتوانید از گودال خارج شوید ، به زودی خواهید مرد. بالاخره یکی از قورباغه ها ، تسلیم گفته های دیگر قورباغه شد و دست از تلاش برداشت . او بی درنگ به داخل گودال پرتاب شد و مرد . اما قورباغه دیگر با حداکثر توانش برای بیرون آمدن از گودال تلاش می کرد . بقیه قورباغه ها فریاد می زدند که دست از تلاش بردار ، اما او با توان بیشتری تلاش کرد و بالاخره از گودال خارج شد . وقتی از گودال بیرون آمد ، بقیه قورباغه ها از او پرسیدند : ( مگر تو حرفهای ما را نشنیدی ؟ ) معلوم شد که قورباغه ناشنواست . در واقع ، او در تمام مدت فکر می کرده که دیگران او را تشویق می کنند .
داستان های کوتاه از جبران خلیل جبران
نتیجه اخلاقی =پس لازم است ما در زندگانی مواقعی کور کر و لال بشیم
یا فاطمه‌بنت‌نبى،
اى‌همدل‌و جان‌و على،
اى‌تاج‌نور دنیا، یا زهرا
یا فاطمه‌سرخدا، اى‌گوهرِ تاج‌وفا،
اى‌باشکوه، اى‌والا، یا زهرا،
اى‌دخت‌گل! اى‌یاسمین! اى‌اسوه‌زن‌در زمین!
اى‌آسمان‌از تو متین اى‌آسمان‌از تو متین
یا فاطمه‌بنت‌نبى!
عشق‌محمد با على
غیرت‌حسین‌از شیره‌جان‌تو نوشید شیرخدا تا پاى‌جان‌بهر تو کوشید
شمع‌تو از شیران‌حق‌پروانه‌ها ساخت از زینب‌زهرا نشان‌افسانه‌ها ساخت
مریم‌گل‌آراى‌مسیح‌چون‌ژاله‌تو باغ‌نجابت‌خرم‌از آلاله‌تو
ام‌ابیها! ام‌نور! اى‌بى‌نهایت! اى‌مظهر شور و شرف‌شرم‌و شفاعت!
حسن‌براى‌عشق‌دین‌مهر تو افروخت حسین‌براى‌حفظ‌دین‌قهر از تو آموخت
یا فاطمه! یا فاطمه! یا طاهره! مطهره!
اى‌تو صدیقه! زکیه! ام‌ابیها! زهرا!
یا فاطمه! یا فاطمه! یا مرضیه! یا راضیه!
اى‌شان‌کوثر مهر تو!
اى‌هر چه‌دریا! زهرا!
سراپا اگر
زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر دل دلیل است آورده ایم
اگر داغ شرط است ما برده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر دل دلیل است آورده ایم
اگر داغ شرط است ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان گردنیم
اگر خنجر دوستان برده ایم
گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
یادم باشد
حرفی نزنم که به کسی بربخورد.
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد.
راهی نروم که بی راه باشد.
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را.
یادم باشد که روز و روزگار خوش است
همه چیز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب!
تنها! ... تنها دل ما، دل نیست.
آره!
گریه کردم
گریه کردم
اما دردمو نگفتم
تکیه دادم به غرورم
تا دیگه از پا نیفتم
گریه کردم گریه کردم
چه ترانه بی اثر بود
مثه مشت زدن به دیوار
اولین فصل شکستن
آخرین خدانگهدار
من به قله می رسیدم
اگه هم ترانه بودی
صد تا سدو می شکستم
اگه تو بهانه بودی
اگه هم ترانه بودی
اگه تو بهانه بودی
اگه هم ترانه بودی
اگه تو بهانه بودی
گریه کردم گریه کردم
اما دردمو نگفتم
با تو فانوس ترانه
یه چراغ شعله ور بود
لحظه ها چه عاشقانه
قاصدک چه خوش خبر بود
کوچه ها بدون بن بست
آسمون پر از ستاره
شبا گلخونهء خورشید
واژه ها شعر دوباره
واژه ها شعر دوباره
دست تکون دادن آخر
توی اون کوچه ی خلوت
بغض بی وقفه ی آواز
گریه های بی نهایت
گریه کردم گریه کردم
اما دردمو نگفتم
گریه کردم گریه کردم
اما دردمو نگفتم
گریه کردم گریه کردم
گریه کردم گریه کردم